Comentarios
En cada obra Elsa deixa o rasgo inconfundible da súa personalidade, ese facer desde o fundamento do debuxo e ese logro de espacios con suxerencias que son como estados da alma. É unha artista liberada á exploración interior e á creación dun universo imaxinario que reflicte enigmas e vivencias plasmando figuras e formas que están entre o debuxo e o puro pensamento, nun clima no que aparece a fantasía. En “El llamado” organiza a superficie cun suave entramado, unha sutil arquitectura na que quedan prendidos e á vez escapan os acordes dunha melodía, que xorde desde dentro e se plasma en imaxes con harmonía de formas e cores, nun conxunto que parece rozar o surrealismo e no que á vez latexan as ideas de Mondrian, plasmadas nos escritos que lle dedicou “ao home futuro”, preconizando que as obras de arte teñen que actuar como “portas da percepción” que han de colaborar no enriquecemento persoal do que as observa.
Bibliografía
VV.AA. “Elsa Pérez Vicente” catálogo de la exposición del 99, con la obra reproducida a doble página.
Exposiciones
“Elsa Pérez Vicente, dibujos 1996-1999” na Nova Sala de Exposicións de Caixavigo, 1999.
