A MAR ESPELLO
Comentarios
A natureza en estado puro convértese nunha linguaxe, nun código de comunicación propio a través do cal o autor expresa emocións seguindo a estela dos grandes pintores e poetas románticos.A paisaxe remite a unha realidade trascendida, mítica e sobrecolledora, que mantén un difícil equilibrio entre dous elementos, o mar relaxado e as brumas axitadas. A liña do horizonte individualiza ambos os dous medios de personalidades opostas e cromatismo compartido. A paleta contrastada da atmosfera, que se reflicte na masa oceánica, admite a combinación de amarelos, azulóns e violetas que xeran un ambiente pesado e de ensoño.
O trazo axústase para crear as diferenzas e matices necesarios que captan a realidade física dos dous principios, pincelada en calma na auga, que se violenta e altera para configurar celaxes estremecidas.
Como sinala Baudelaire nas Flores do mal, o mar é unha metáfora das turbacións e sentimentos humanos, é un espello onde se proxectan os estados da alma.
¡Home libre, ti sempre preferirás o mar!
O mar é o espello no que a túa alma se mira.