SALVADOR CIDRÁS

Formouse en Belas Artes na Universidade de Vigo, Salvador Cidrás recibiría posteriormente varias bolsas que lle permitirían proseguir os seus estudos en Colonia ou Irlanda. Ao longo da súa carreira traballou diversas técnicas de expresión e na actualidade forma parte do colectivo Formabesta, xunto a Juan Cidrás, que explora os límites da cerámica e do téxtil desde unha perspectiva escultórica. Para iso basean o seu proceso na investigación coa incorporación de diversos materiais e pezas ensambladas, así como coa exploración das posibilidades tridimensionais dos teares, das técnicas e dos oficios tradicionais para poñer en valor o potencial de Galicia. Así comprométese co desenvolvemento sostible, así como co seu territorio e coa súa historia.

Ao longo da súa traxectoria recibiu recoñecementos como o Premio Isaac Díaz Pardo, o Premio de Arte Nova Galega, o Premio de Pintura do Concello de Cambre, o Premio José Malvar de Santiago de Compostela ou máis recentemente o Premio Josep Albert Mestre nas Ensinanzas de Artes Plásticas e Deseño. A súa participación en exposicións remóntase a 1991 e actualmente participa en mostras a nivel nacional e internacional, unhas das máis recentes no Museo Nacional Centro de Arte Raíña Sofía (Madrid), na Feira do Moble de Milán ou en Hub Space de Nova York. A súa obra consérvase en diversas coleccións institucionais como a da Deputación de Pontevedra, a do Centro Galego de Arte Contemporánea (Santiago de Compostela), a do Museo de Arte Contemporánea Carlos Maside de Sada (A Coruña) ou a da Universidade de Santiago.

Nesta colección consérvanse dúas obras de Cidrás, datadas na segunda metade da década dos 90. O seu estilo pictórico informalista vincúlase co neoplasticismo e nas súas composicións parecen observarse morfoloxías que lembran a pegadas dactilares ou os aneis do tronco dunha árbore que se acaba de serrar. A conservación da natureza, a interacción do ser humano con ela, a industrialización e o sostemento están presentes na produción artística deste autor.

Estas cuestións aprécianse na obra Sen título, datada en 1997, na que recrea o esquema urbano de Londres e evoca unha artificialidade na que desapareceu o caos e a superpoboación, grazas á técnica coa que traballa empregando papeis tinxidos de azul onde imprime as pegadas urbanas frotando con ceras. A outra obra, de 1996, tamén carece de título e pertence á serie Hixiénicos. Cidrás elabora unha especie de paisaxe de liñas orgánicas concéntricas que achegan unha visión poética onde o verde e o negro se mostran en harmonía poética.