INTERIOR 2

Comentarios

Unha estrutura vertical a xeito de marco contén centos de números no seu interior, que se amontoan, intentando manterse no seu lugar. Números sen orde, colocados sen sentido, amoréanse na súa caixa-colector esperando o seu momento para saír.

Unha visión persoal da escultura, onde o seu peculiar concepto dos materiais e da forma o leva a construír obxectos sinxelos, onde o número, peza clave na poética do artista, encerra unha mensaxe velada, un interrogante. Como di o artista: "Os números son a orixe de todo, a esencia da natureza. Todo está harmonicamente disposto e ordenado. Todo se pode traducir a números, todo se pode traducir a arte".

Harmonía e sobriedade nas cores que nos falan a través da súa simboloxía: o negro podería simbolizar o misterio, a morte e a ausencia da cor; non obstante, o gris é o centro de todo (tamén centro material da peza), xa que se atopa na transición entre o branco e o negro. Suxire neutralidade e indecisión, unha fusión de alegrías e penas, do ben e do mal.

Arte simplificada, elemental, de beleza estraña, pero cunha enorme forza plástica, onde as súas ideas radican no racional, ao mesmo tempo que conviven co caos.