Comentarios
A soidade e un obsesivo silencio potencian esa experiencia mística das pantallas configuradas cunha linguaxe secreta de grises e sombras. O artista xoga co vacío dunha pantalla televisiva á que se mira pero na que non se descobre nada. Na parte superior aparece un número como unha choscadela irónica, moi do gusto do chamado por algúns posmodernismo. Aúna a plasticidade esencial da pintura con mensaxes persoais.
Reproducciones
"Colección Caixavigo. Pintura-Escultura-Dibujo". Tomo 3, páxina 272.
